آشنایی با شهر ماچو پیچو پرو
به گزارش وبلاگ نفس، ماچو پیچو یکی از عجایب هفتگانه دنیای امروز است. هر ساله هزاران توریست از سراسر دنیا برای تماشا این شهر باستانی به کشور پرو سفر می نمایند.
این شهر با زمین های کشاورزی پلکانی احاطه شده بود که آب آن ها از چشمه های طبیعی تامین می شد و منابع غذایی مورد احتیاج برای جمعیت شهر را فراهم می کرد. تمدن اینکا از ماچوپیچو به عنوان شهری پنهان برای برگزاری مراسم آیینی استفاده می کردند.
تاریخچه شهر ماچو پیچوماچوپیچو یا شهرگمشده اینکاها در حدود سال 1450 میلادی ساخته شده و صدها سال پیش در زمان فتح اینکاها به وسیله اسپانیایی ها متروک شده است. برای قرن ها فراموش شده بود و به جز عده ای از مردم محلی کسی از آن نامی به خاطر نداشته است.تا اینکه در روز 24 جولای سال 1911 میلادی، این شهر باستانی پرو به وسیله یکی از باستان شناسان دانشگاه ییل کشور آمریکا به نام هیرام بینگهام که فارغ التحصیل رشته باستان شناسی و رشته علوم سیاسی بود، کشف شد. این شهر در ارتفاع 2430 متری بالای سطح دریاو در کوه های آند ساخته شده است.
نگاهی به تمدن اینکاهادرباره پیدایش و تکامل تمدن اینکا، افسانه ها و اسطوره های زیادی نقل شده است. یکی از گویندگان این اسطوره ها، گارسیلازودولاوگا، از تاریخ نگاران فتح سرزمین اینکا به دست اسپانیایی ها است. افسانه ای که وی بازگو نموده، از این قرار است: مانکوکاپاک و مامااوکلو یک زوج افسانه ای و از ایزدها بوده اند که با لشکری از جادوگران و جنیان کرانه های دریاچه تی تی کاکا را ترک کردند تا به سرزمین برگزیده کوچ نمایند. هنگامی که به تپه هواناکائوری (جایی که شهر کوزکو ساخته شد) رسیدند، لشکر جادویی مانکو در داخل زمین فرورفتند و این برای مانکو و همسرش، نشانهٔ سرانجام انتظار برای جستجوی سرزمین موعود بود و به این ترتیب، این زوج افسانه ای شهر خود را روی این تپه بنا کردند.
البته به طور دقیق معلوم نیست که قوم اینکا از کجا آمده و ریشه نژادی و قومی آن چیست. در دورانی که هنوز تاریخ آن به درستی برآورد نشده است، اینکاها به روی صحنه هستی آمدند، آنها مردان و زنان نیرومندی بودند از نژاد سرخ پوست با شانه های پهن و قفسه سینه بر آمده، فک و چانه قوی، دندانهای سفید، بینی بزرگ، و موهای صاف، پرپشت و مشکی.
این قوم به مردمان سنگ مشهور بودند، زیرا در استفاده از تخته سنگهای بزرگ برای خانه سازی و برپای داشتن معبدهای باشکوه توانی شگفت آوری داشتند. آنها، به یاری ابزارهای اولیه و ابتدایی و با صبر وپشتکار بسیار، تخته سنگهایی به وزن 10 و یا 15 تن را چنان ماهرانه تراش می دادند و سطح آن را صاف و هموار می کردند که وقتی روی یکدیگر قرار می گرفتند و جفت می شدند، یک سوزن نیز در لای دو سنگ فرو نمی رفت. به گفته تاریخ نویسان، در سالهای نخست میلاد مسیح، این مردمان را یک قوم بسیار وحشی و قدرتمند مورد تهاجم قرار داد و آنها را وادار به گریز به اعماق کوهستانهای پوشیده از درخت پرو کرد.
نگاهی به داخل مجموعه ماچو پیچومجموعه ماچو پیچو را می توان به سه بخش کشاورزی، مسکونی و مذهبی تقسیم کرد. ورودی اصلی این قلعه در قسمت جنوب غربی آن و در انتهای جاده ای موسوم به جهت اینکا قرار داشته است. اما ورودی فعلی که در جنوب شرقی این محوطه قرار گرفته است، به محوطه های کشاورزی ماچو پیچو منتهی می گردد. در بخش های کشاورزی ماچو پیچو که از مزارع پلکانی و کانال های آبیاری تشکیل شده است، اینکاها محصولاتی چون سیب زمینی و ذرت می کاشته اند که با توجه به دورافتادگی این قلعه از دیگر نقاط امپراطوری اینکا، نقش مهمی در تأمین آذوقه ساکنانش داشته است.
بخش مسکونی ماچو پیچو که با دیواری از بخش کشاورزی آن جدا شده است، از خانه هایی با بام های شیب دار پوشالی و درهای ذوزنقه ای شکل تشکیل شده است. برخی از این خانه ها دو طبقه هستند که احتمالاً دسترسی به طبقه دوم آن ها به یاری نردبان های طنابی میسر می شده است، چرا که در ارتفاعی که ماچوپیچو ساخته شده است درخت چندانی برای ساخت نردبان وجود ندارد.
بخش مسکونی ماچو پیچو با میدان بزرگی از بخش مذهبی آن جدا می گردد. این بخش باشکوه ترین جلوه های هنر و معماری اینکاها را در خود جای داده که از مهم ترین آن ها می توان به معبد بزرگ مرکزی، معبد سه پنجره، معبد خورشید و آرامگاه های سلطنتی تشکیل شده است.
منبع: سایت ستاره
منبع: راسخون