تصمیم عجیب فدراسیون والیبال در اخراج کولاکوویچ و چند علامت سوال - وبلاگ نفس

به گزارش وبلاگ نفس، برکناری ایگور کولاکوویچ سرمربی تیم ملی والیبال ایران پس از چند سال کار در این کشور و در آستانه المپیک پرسش های بسیار زیادی را برای علاقه مندان این رشته ورزشی ایجاد نموده است بویژه که خود او معتقد است مساله اخراج او فنی نیست.

به گزارش وبلاگ نفس، پس از تعطیلی بیشتر مسابقات ورزشی در دنیا و مخصوصا بازی های المپیک 2020 توکیو به دلیل شیوع ویروس کرونا، فدراسیون والیبال در اقدامی بحث برانگیز، تصمیم به فسخ قرارداد و برکناری ایگور کولاکوویچ سرمربی تیم ملی ایران گرفت تا سوالات بیشماری را در اذهان جامعه والیبال و طرفداران این رشته ایجاد کند. این تصمیم در حالی گرفته شد که مدت زمان قرارداد کولاکوویچ با فدراسیون ایران، تا خاتمه المپیک 2020 توکیو بود.

اگر چه عملکرد مرد مونته نگرویی بارها مورد انتقاد جامعه و کارشناسان والیبال ایران نهاده شد، اما واقعیت این است که به گفته بیشتر کارشناسان، از نظر کسب نتیجه والیبال ایران در زمان کولاکوویچ خوب کار کرد و اگر نگوییم بهترین نتایج را در مسابقات مختلف گرفت، نسبت به سال های قبل هم عملکرد کم نوسان تری داشت. او پیروزی های عظیمی برابر بیشتر قدرت های والیبال دنیا کسب کرد و طلای بازی های آسیایی و سهمیه المپیک را بدست آورد و در مسابقات قهرمانی بین قاره ها نیز به ادعای مسئولان به نخستین مدال دنیای والیبال ایران رسید. البته در زمینه بحث جوانگرایی و ساختن نسلی نو، همواره پیکان انتقادها به سوی کولاکوویچ بود چرا که او در مدت زمان حضورش روی نیمکت تیم ملی والیبال ایران، فرصت چندانی به جوانان و آینده سازان این رشته نداد تا خود را نشان دهند!

مسائل اقتصادی بهانه ای برای بد بدرقه بودن فدراسیون

با این وجود کولاکوویچ در آخرین مصاحبه خود اعلام نموده است که دلیل فسخ قرارداد او با فدراسیون ایران نقدها بخاطر نتایج و عملکردش نیست، بلکه دلیل این تصمیم محمدرضا داورزنی مسائل اقتصادی فدراسیون والیبال ایران است. برخلاف گفته کولاکوویچ اما فدراسیون ایران طی روزهای اخیر مذاکرات ابتدایی را با بعضی گزینه های خارجی داشته است تا معین گردد که دلیل این اقدام داورزنی مسائل اقتصادی فدراسیون نیست!

عدم شفافیت و یک درخواست غیرحرفه ای از آقای مربی

اما این موضوع زمانی باعث ایجاد شائبه می گردد که کولاکوویچ در مصاحبه خود صراحتا اعلام نموده فدراسیون والیبال ایران از او خواسته است که در خصوص دلایل فسخ این قرارداد، با هیچ یک از رسانه های داخلی ایران مصاحبه نکند! این در حالی است که پیش از این سایر مربیان والیبال ایران پس از خاتمه همکاری رو در روی رسانه ها به بیان نقطه نظرات خود می پرداختند و خاتمه همکاری با آن ها به صورت کاملا حرفه ای انجام می شد.

یک بام و دو هوای داورزنی در برابر کولاکوویچ

موضوع دیگری که تصمیم داورزنی برای برکناری کولاکوویچ را عجیب تر می نماید، حمایت های او از سرمربی مونته نگرویی در زمان ریاست ضیائی است! تقریبا یک سال و نیم پیش بود که قرارداد دوساله کولاکوویچ با تیم ملی ایران به خاتمه رسید. شرط تمدید آن برای دو سال بعد رضایت طرفین عنوان شد و بر همین اساس احمد ضیائی رئیس وقت فدراسیون والیبال ایران اعلام نمود باید این مربی برکنار گردد، اما با فشارهای نهادهای بالا دستی در ورزش کشور و خصوصا محمدرضا داورزنی به عنوان معاون توسعه ورزش قهرمانی وزیر ورزش در آن موقع، مبنی بر اینکه باید قرارداد کولاکوویچ تمدید گردد، قرارداد سرمربی تیم ملی تا بعد المپیک 2020 توکیو و با هدفگذاری سکوی المپیک تمدید شد. اکنون می توان این سوال را پرسید که اگر داورزنی تا این حد از سطح فنی کولاکوویچ ناراضی است که او را برکنار می نماید، چرا دو سال قبل حمایت تمام قدی را از او داشت؟ و دلیل او برای این اقدام سه فوریتی چیست؟

بدترین زمان برای تغییر و بلاتکلیفی در فصل المپیک

موضع دیگری که می تواند این اقدام عجولانه فدراسیون ایران را زیر سوال ببرد، زمان بندی این اتفاق است. همواره شاهد هستیم که فدراسیون های ورزشی پیروز در دنیا، طبق اصول حرفه ای پس از هر المپیک دست به تغییرات در تیم های ملی خود خصوصا در بحث کادرفنی می زنند. نزدیک به چهار سال است که همه سرمایه و داشته های والیبال ایران در اختیار کولاکوویچ قرار داده شده تا او با تیم ملی ایران نتیجه پیروزی را در بازی های المپیک کسب کند، اما الان داورزنی در اقدامی قابل تامل تصمیم به کنار گذاشتن این سرمربی گرفته که خودش تیم ملی والیبال ایران را به المپیک برده است. حال به فرض اینکه المپیک توکیو در سال 2021 برگزار گردد، سرمربی جدید تیم ملی کمتر از یک سال فرصت دارد تا با پتانسیل و داشته های والیبال ایران آشنا گردد که قطعا برای شناخت از تمام پتانسیل والیبال ایران کافی نیست! با توجه به این موضوع، باید این سوال را نیز مطرح کرد که آیا احتیاج بود در چنین شرایط حساسی فدراسیون ایران این ریسک عظیم برای تغییر سرمربی تیم ملی را بپذیرد؟

حضور بهترین مربیان دنیا در ایران از توهم تا واقعیت

بسیار خوانده و شنیده ایم که فدراسیون والیبال ایران در گذشته توانسته مربیان عظیمی چون ولاسکو را به خدمت بگیرد، اما آن ها که دقیق تر اخبار والیبال را رصد می نمایند خوب به یاد دارند که وقتی خولیو ولاسکو به ایران آمد حداقل یک دهه از پیروزیت هایش دور بود و جزو بهترین های دنیا به شمار نمی رفت به همین سبب خیلی از کارشناسان داخلی مخالف حضور او در ایران بودند. در اصل ولاسکو زمانی به ایران آمد که فدراسیون والیبال ایران در جذب مربیان عظیم دیگری چون آناستازی و پرندی ناکام ماند. البته ولاسکو در ایران احیا شد و جادوگر دنیای والیبال لقب گرفت. به نوعی این والیبال ایران بود که بیشتر به ولاسکو یاری کرد تا در دنیای حرفه ای پس از یکدهه مطرح گردد. زمانی که ولاسکو رفت، فدراسیون ایران با گزینه ای به نام برناردی به عنوان یک سرمربی مناسب و مورد تائید ولاسکو مذاکره می کرد که از آوردن او نیز به ایران ناکام ماند تا نهایتا به ناچار با کواچ به توافق برسد و سپس برای مدتی با لوزانو توافق کند چرا که آناستازی و مک کاشن را نتوانست جذب کند. نگاهی به مصاحبه های شخص داورزنی نشان می دهد که این اپیدمی در انتخاب کولاکوویچ هم تاثیرگذار بود، فدراسیون ایران که عملا از کوشش برای جذب استویچف ناامید شد، قراردادش با کولاکوویچ را امضا کرد.

با توجه به این که فدراسیون والیبال ایران همواره در جذب مربیان عظیم با چالش هایی رو برو بوده و در نهایت به گزینه های ممکن به جای ایده ال رضایت داده، اکنون چه تضمینی وجود دارد که در مدت زمان کم باقی مانده تا المپیک فدراسیون والیبال ایران بتواند بهترین مربیان دنیا را برای تیم ملی جذب کند؟ با فرض اینکه گزینه مناسب هم پیدا گردد، فدراسیون به چه قیمت و با چه ضمانتی مربی مد نظرش را وارد ایران خواهد نمود؟ پیش از این هم شاهد بودیم که اصلی ترین مسائل فدراسیون با گزینه های عظیم، سر بحث هایی مانند دستمزد، دستیاران تمام خارجی، مدت زمان حضور در ایران و ... بوده است. در غیر این صورت جذب یک مربی نه چندان مطرح و برکناری کولاکوویچ تنها به ضرر تیم ملی والیبال ایران خواهد بود.