تقویت ارتباط صنعت و دانشگاه در کرمانشاه ، رفع نیازهای صنایع از طریق توانمندی های دانشگاهی - وبلاگ نفس

به گزارش وبلاگ نفس، دانشگاه صنعتی کرمانشاه اخیرا با امضاء تفاهم نامه همکاری با یکی از کارگزاران علم و فناوری مستقر در این استان، بخشی از فعالیت های خود در حوزه ارتباط صنعت و دانشگاه را برون سپاری کرده است.

به گزارش گروه علم و پیشرفت وبلاگ نفس، چندسالی است که کشورما برای خنثی سازی تحریم ها واستفاده از ظرفیت های منحصر به فرد جوانان و متخصصان ایرانی ،سعی کرده با ایجاد ابزارهایی مثل پارک های علم و فناوری، مراکز رشد، شتاب دهنده ها و مراکز نوآوری ارتباط بین صنعت و دانشگاه را بیشتر کند و مسائل صنعتی را از راستا دانشگاه حل نماید.کارگزارهای علم و فناوری از جمله این تجربیات هستند که توانسته اند به نام عضو تازهی در زیست بوم علم و فناوری کشورها بسکمک از موانع پیش روی ارتباط صنعت و دانشگاه را حل کنند.

دانشگاه صنعتی کرمانشاه یکی از دانشگاه هایی است که اخیرا با امضاء تفاهم نامه ای با یکی از کارگزاران علم و فناوری مستقر در این استان، برای ایجاد ارتباطی موثر میان دانشگاه و صنعت همکاری کرده است. از این رو در این گزارش قصد داریم با دکتر وحید عباسی مدیر ارتباط صنعت و دانشگاه صنعتی کرمانشاه درخصوص این قرارداد گفت و گو کنیم.

از نظر شما چالش های ارتباط صنعت و دانشگاه در کشورمان چیست؟

در رابطه با مسائل ارتباط دانشگاه با صنعت در کشورما تاریخچه طولانی وجود دارد. بخشی از مسائل به وظایف معرفی شده به دانشگاه ها و آیین نامه های ارتقا اساتید برمیشود که به نوشتن مقاله بیشتر ازحل کردن معضلات جامعه توجه شده است. به نام مثال اگر هیئت علمی دانشگاه بخواهد تبدیل شرایط شود بین یک تا دو سال برای طرح های صنعتی کار می کند اما متاسفانه امتیاز آن به اندازه یک مقاله پژوهشی که در ISI چاپ شده است نمی رسد . همچنین برای این تبدیل شرایط ها اگر فرد چندین مقاله ISI با رنک بالا نداشته باشد پرونده اش رد خواهد شد. به همین خاطر بیشتر اساتید به جای ارائه طرح های صنعتی و حل چالش های موجود در کشور تمایل به نوشتن مقاه در ژورنال های معتبر دنیا دارند.

یکی از مسائل دیگری که در ارتباط صنعت و دانشگاه وجود دارد؛ عدم تمایل به همکاری برخی از وزارت خانه ها و صنایع برای مطرح کردن مسائل و چالش های خود به دانشگاه ها و دریافت راهکار برای آن است. در واقع در سراسر دنیا یکی از وظایف دانشگاه های دولتی همکاری با صنایع مختلف است و در مقابل صنایع هم از این همکاری استقبال می کنند. اما متاسفانه در ایران عدم استقبال صنایع و ادارات مختلف دولتی باعث دل سردی اساتید و دانشجویان می شود و به مرور ارتباط میان صنعت و دانشگاه کمرنگ تر می شود.

مشکل دیگری که وجود دارد این است که زنجیره انتقال علم به صنعت یک زنجیره قطع شده است. و اساتید و دانشجویان ما روی موضوعاتی کار می کنند که شاید هیچ ارتباطی با صنعت نداشته باشد چرا که این ارتباط به خوبی برقرار نشده است و در نهایت خروجی که حاصل می شود ممکن است برای جامعه خیلی مفید نباشد. این اتفاق درحالی رخ می دهد که دانشجویان و اساتید ما علم و توانایی رفع کردن نیازهای داخل کشور را دارند ولی به دلیل کامل نبود این زنجیره در کشورهای خارجی مورد پذیرش قرار می گیرند و در آنجا مدیر یک پروژه صنعتی می شوند و خیلی از مسائل آن ها را رفع می کنند. متاسفانه در کشورما صنایع و مراکز دولتی در پی شناسایی چنین افراد توانمندی در دانشگاه نیستند تا بتوانند از طریق دانش آن ها محصولات را ارتقا دهند و مسائل صنایع را رفع کنند.

بخشی از مسائل ارتباط صنعت و دانشگاه به دلیل متناسب نبودن زیرساخت های دانشگاه ها برای ارتباط با صنعت است. یعنی آزمایشگاه های تحقیقاتی قوی و امکانات لازم در اختیار دانشجویان و اساتید قرار ندارد و در دانشگاه ها صرفا به مسائل آموزشی توجه می شود تا رفع کردن چالش های صنعتی کشور. در بسکمک از کشورهای دنیا آزمایشگاه هابه کمک صنایع و نه فقط از طریق وزارت علوم تجهیز می شوند و از این طریق محصولات خود را بهبود می بخشند و از این طریق یک ارتباط دوطرفه میان صنعت و دانشگاه به صورت مداوم شکل گرفته است.

برای رفع این چالش ها و موثرتر شدن ارتباط صنعت و دانشگاه چه را ه کارهایی را پیشنهاد می دهید؟

یکی از مواردی که در ابتدا باید در آن بازبینی و تغییر ایجاد کرد آیین نامه های ارتقای وزارت علوم برای اساتید دانشگاهی است، که باید به گونه ای تنظیم شود که مشوق های لازم برای ارتباط اساتید با صنعت وجود داشته باشد. به طور مثال یک استاد دانشگاه با صرف دوسال وقت یک طرح صنعتی را به سرانجام میرساند که در نهایت امتیاز آن معادل یک مقاله علمی محاسبه می شود .درحالی که این فرد می توانست در طی این زمان و با استرس کمتر چندین مقاله ISI بنویسد و امتیاز آن را کسب کند. درواقع این آیین نامه ها باعث شده اند که حرکت به سمت مقاله محوری بیشتر به نفع اساتید باشد. از این رو لازم است که در آیین نامه ها به طرح های صنعتی بیشتر بها داده شود.

مسئله دیگر این است که باید بین وزارت علوم و وزاتخانه های دیگر هماهنگی بیشتری وجود داشته باشد و درواقع صنایع را مکلف به استفاده از ظرفیت های موجود در دانشگاه ها کنند. همچنین دانشجوهای معرفی شده از دانشگاه به صنایع مربوطه بروند و در آنجا آموزش ببیند تا در نهایت بتواند مسائل آن صنعت را شناسایی کند و برای آن ها راهکار پیدا کند. اخیرا طرحی به نام حضور اساتید در صنعت تنظیم شده است که بر اساس آن اساتید باید به مدت 6 ماه تا 1 سال در صنایع مربوط به رشته تحصیلی خود حضور داشته باشند. این طرح هم باید با جدیت بیشتری دنبال شود. از سوی دیگر صنایع را مجاب کنند تا در این زمینه همکاری لازم را با دانشگاه ها داشته باشند.

برای رفع کردن این مسائل الگوهای خارجی متعددی هم وجود دارد، در بسکمک از کشورهایی که در این زمینه پیروز بوده اند دانشگاه های با داشتن یک برنامه کاری مشخص، نیازهای آن منطقه یا کشور را شناسایی می کنند و پس از آن فعالیت های خود را در راستا رفع این نیازها تنظیم می کنند.

روش دیگر کارگزاران علم و فناوری هستند که به نام یک آژانس یا استارتاپ توانمندی ها و استعدادهای افراد را در دانشگاه ها شناسایی می کنند و به صنایع مربوطه معرفی می کنند. همچنین این کارگزارها از طرح های میان صنعت و دانشگاه حمایت می کنند. این شرکت های کارگزار باید با دانشگاه های بیشتری قرارداد ببندند و بتوانند یک زنجیره منسجم میان دانشگاه های مختلف ایجاد کنند و از این طریق اساتید و دانشجویان بتوانند با توجه به پروژه های خود با دانشگاه های دیگری که در دیگر نقاط کشور وجود دارند ارتباط برقرار کنند و از ظرفیت های آن ها هم استفاده کنند.

در یکی از کشورهای خارجی دانشگاه هایی تاسیس شده است که دارای هدف کاملا مشخص هستند. به طور مثال یک دانشگاه فقط روی انرژی خورشیدی کار می کند و تمام متخصصانی که با گرایش های مختلف وارد این دانشگاه می شوند موظف هستند تنها روی این موضوع کار کنند. و در نهایت این مجموعه به شرکت هایی که در این زمینه کار می کنند معرفی می شوند تا از ظرفیت های علمی آن ها برای بهبود محصولات استفاده شود.

ارتباط موثر و مفید میان دانشگاه و صنعت باعث میشود نظام آموزشی ما از حالت جزیرهای بودن هم خارج شود. ما اساتید زیادی در کشور داریم که در زمینه کاری خودشان در عرصه های دنیای مطرح هستند ولی در ایران فعالیت آن ها محدود به یک دانشگاه شده است. اما اگر یک کارگزار علم وفناوری این جزیره ها را به یکدیگر وصل کند می توانند با کمک یکدیگر مسائل کشور را رفع کنند.

البته باید در دانشگاه ها هم روحیه حل مشکل و معضلات کشور را هم زنده کرد. و از حرکت صرف در راستا مقاله محوری به سمت طرح های صنعتی رفت و میان آن ها تعادل برقرار شود.به صورت کلی برای تغییر وضع موجود باید در خیلی از مسائل از جمله سرفصل دروس، فرستادن دانشجو به صنعت ، حضور اساتید در صنعت، حضور کنندگان صنعت در دانشگاه تتازه نظر کرد.

دانشگاه صنعتی کرمانشاه در راستای ارتباط موثر و مفید میان صنعت و دانشگاه چه اقداماتی انجام داده است؟

دانشگاه صنعتی کرمانشاه یک تفاهم نامه یکساله با شرکت مهندسین مشاور پیشبران کیفیت سامانه برقرار کرده است. کارشناس این شرکت به نام یک کننده در دانشگاه ما حضور دارد و با شناسایی ظرفیت های اساتید و دانشجویان آن ها را به صنایع مربوطه معرفی می کنند. همچنین براساس این تفاهم نامه کارگزار در زمینه های مختلفی مثل برگزاری رویدادها، نمایشگاه ها، برگزاری جلسات برای استارت آپ ها هم فعالیت می کنند.

بحث دیگر همکاری کارگزار در انعقاد قرارداد میان صنعت و دانشگاه است. کارگزاران متناسب با ظرفیت ها و زمینه های کاری اساتید پروژه های موجود در صنعت را جستجو می کنند.اگر قابلیت انجام پروژه مورد نظر در دانشگاه وجود داشته باشد قرارداد همکاری برای انجام این پروژه را میان صنعت و دانشگاه منعقد می کنند و در قبال این قرارداد درصدی از دستمزد را از دانشگاه دریافت می کنند و از این طریق به حل مسائل استان کمک می کنند.

همچنین براساس این تفاهم نامه مقرر شده است یکسری جلسات با تیم های تخصصی در دانشگاه برگزار شود تا از ایده های موجود در دانشگاه برای همکاری و سرمایه گذاری استفاده شود. با توجه به این تفاهم نامه یکسری رویدادهای مسئله محور در دانشگاه برگزار خواهد شد که در قالب آن می توان پروژه های صنعتی یا یک فناوری و نوآوری تازه به وجود آورد.