آسیب عصب محیطی چه دلیل ها و علائمی دارد؟ - وبلاگ نفس

به گزارش وبلاگ نفس، اعصاب محیطی پیغام هایی را از مغز و نخاع به بقیه بدن می فرستند و به شما یاری می نمایند کار هایی مانند احساس سرد بودن پا هایتان و حرکت دادن ماهیچه هایتان به گونه ای که بتوانید راه بروید، انجام دهید. ساخته شده از الیافی به نام آکسون که به وسیله بافت های اطراف عایق شده اند، اعصاب محیطی شنماینده هستند و به راحتی آسیب می بینند.

آسیب عصبی می تواند بر توانایی مغز شما برای برقراری ارتباط با عضلات و اندام های شما تأثیر بگذارد. آسیب به اعصاب محیطی نوروپاتی محیطی نامیده می گردد.

دریافت مراقبت های پزشکی برای آسیب عصب محیطی در اسرع وقت بسیار مهم است. تشخیص و درمان به موقع ممکن است از عوارض و آسیب دائمی جلوگیری کند.

علائم

با آسیب عصب محیطی، ممکن است علائمی را تجربه کنید که از خفیف تا محدود کردن جدی فعالیت های روزانه شما را شامل می گردد. علائم شما اغلب به این بستگی دارد که رشته های عصبی تحت تأثیر قرار گرفته اند:

• اعصاب حرکتی این اعصاب تمام عضلات تحت کنترل آگاهانه شما مانند راه رفتن، صحبت کردن و نگه داشتن اشیا را تنظیم می نمایند. آسیب به این اعصاب معمولاً با ضعف عضلانی، گرفتگی دردناک و انقباض غیرقابل کنترل عضلانی همراه است.
• اعصاب حسی از آنجایی که این اعصاب اطلاعات مربوط به لمس، دما و درد را منتقل می نمایند، ممکن است علائم مختلفی را تجربه کنید. این ها شامل بی حسی یا سوزن سوزن شدن دست ها یا پا ها می گردد. ممکن است در حس درد یا تغییرات دما، راه رفتن، حفظ تعادل با چشمان بسته یا بستن دکمه ها مشکل داشته باشید.
• اعصاب اتونومیک. این گروه از اعصاب فعالیت هایی را تنظیم می نمایند که آگاهانه کنترل نمی شوند، مانند تنفس، عملکرد قلب و تیروئید و هضم غذا. علائم ممکن است شامل تعریق بیش از حد، تغییرات فشار خون، ناتوانی در تحمل گرما و علائم گوارشی باشد.

ممکن است طیف وسیعی از علائم را تجربه کنید زیرا بسیاری از آسیب های عصبی محیطی بیش از یک نوع رشته عصبی را تحت تأثیر قرار می دهند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر احساس ضعف، سوزن سوزن شدن، بی حسی یا از دست دادن کامل احساس در اندام دارید، برای معین دلیل به پزشک مراجعه کنید. درمان زود هنگام آسیب های عصب محیطی بسیار مهم است.

علل

اعصاب محیطی می توانند از راه های مختلفی آسیب ببینند:

• آسیب ناشی از تصادف، زمین خوردن یا ورزش می تواند اعصاب را دچار کشش، فشردگی، یا پارگی کند.
• شرایط پزشکی مانند دیابت، سندرم گیلن باره و سندرم تونل کارپال.
• بیماری های خود ایمنی از جمله لوپوس، آرتریت روماتوئید و سندرم شوگرن.

علل دیگر عبارتند از: تنگ شدن عروق، عدم تعادل هورمونی و تومور ها.

تشخیص

پزشک سابقه پزشکی شما را آنالیز می نماید، در خصوص هر گونه تصادف یا جراحی قبلی سؤال می نماید و علائم شما را با شما در میان می گذارد. پزشک شما بعلاوه یک معاینه فیزیکی و عصبی انجام خواهد داد. اگر معاینه عصبی شما علائم آسیب عصبی را نشان دهد، پزشک ممکن است آزمایش های تشخیصی را توصیه کند که ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• الکترومیوگرافی (EMG). در EMG، یک الکترود سوزنی نازک که در عضله شما قرار می گیرد، فعالیت الکتریکی عضله شما را در حالت استراحت و حرکت ثبت می نماید. کاهش فعالیت عضلانی می تواند نشان دهنده آسیب عصبی باشد.
• مطالعه راهنمایی عصبی الکترود هایی که در دو نقطه مختلف بدن شما قرار می گیرند مقدار عبور سیگنال های الکتریکی از اعصاب را مقدار گیری می نمایند.
• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI). MRI از یک میدان مغناطیسی و امواج رادیویی برای فراوری تصاویر دقیق از ناحیه آسیب دیده از آسیب عصبی استفاده می نماید.

درمان

اگر عصب آسیب دیده باشد اما بریده نشده باشد، احتمال بهبودی آسیب شما بیشتر است. درمان آسیب هایی که عصب به طور کامل در آن ها قطع شده است بسیار سخت است و ممکن است بهبودی امکان پذیر نباشد.

پزشک شما درمان شما را بر اساس مقدار و دلیل آسیب شما و مقدار بهبودی عصب معین می نماید.

• اگر عصب شما به درستی در حال بهبود است، ممکن است احتیاجی به جراحی نداشته باشید. ممکن است لازم باشد به ناحیه آسیب دیده استراحت دهید تا زمانی که بهبود یابد. اعصاب به آرامی بهبود می یابند و حداکثر بهبودی ممکن است چندین ماه یا چندین سال طول بکشد.
• شما به معاینات منظم احتیاج دارید تا مطمئن شوید بهبودی شما در جهت درست باقی می ماند.
• اگر آسیب شما ناشی از یک بیماری باشد، پزشک شما شرایط زمینه ای را درمان می نماید.
• بسته به نوع و شدت آسیب عصبی، ممکن است به دارو هایی مانند آسپرین یا ایبوپروفن (Advil، Motrin IB، دیگران) برای تسکین درد خود احتیاج داشته باشید. دارو های مورد استفاده برای درمان افسردگی، تشنج یا بی خوابی ممکن است برای تسکین درد عصبی استفاده گردد. در بعضی موارد، ممکن است برای تسکین درد به تزریق کورتیکواستروئید احتیاج داشته باشید.
• پزشک شما ممکن است فیزیوتراپی را برای جلوگیری از سفتی و بازیابی عملکرد توصیه کند.

عمل جراحی

اگر به نظر می رسد که آسیب شما به درستی بهبود نمی یابد، جراح شما می تواند از آزمایش EMG در اتاق عمل برای ارزیابی اینکه آیا اعصاب زخمی در حال بهبود هستند یا خیر استفاده کند. انجام آزمایش EMG به طور مستقیم بر روی عصب دقیق تر و قابل اعتمادتر از انجام آزمایش روی پوست است.

گاهی اوقات یک عصب در داخل یک فضای تنگ (شبیه یک تونل) قرار می گیرد یا در اثر زخم فشرده می گردد. در این موارد، جراح شما ممکن است فضای تنگ را بزرگ کند یا عصب را از جای زخم آزاد کند.

گاهی اوقات بخشی از یک عصب به طور کامل بریده می گردد یا به طور غیرقابل ترمیم آسیب می بیند. جراح شما می تواند بخش آسیب دیده را بردارد و انتهای عصب سالم (ترمیم عصب) را دوباره به هم وصل کند یا قطعه ای از عصب را از قسمت دیگری از بدن شما (پیوند عصبی) کاشت کند. این روش ها می توانند به رشد مجدد اعصاب شما یاری نمایند.

اگر آسیب عصبی شدیدی دارید، پزشک ممکن است جراحی را برای بازگرداندن عملکرد عضلات حیاتی با انتقال تاندون ها از یک عضله به عضله دیگر پیشنهاد کند.

عملکرد بازیابی

تعدادی از درمان ها می توانند به بازگرداندن عملکرد عضلات آسیب دیده یاری نمایند.

• بریس یا آتل. این دستگاه ها اندام، انگشتان، دست یا پای آسیب دیده را در موقعیت مناسب نگه می دارند تا عملکرد عضلات را بهبود بخشند.
• محرک الکتریکی. محرک ها می توانند عضله ای را که به وسیله عصب آسیب دیده سرو می گردد، در حالی که عصب دوباره رشد می نماید، فعال نمایند. با این حال، این درمان ممکن است برای همه موثر نباشد. در صورت امکان، پزشک درباره تحریک الکتریکی با شما صحبت خواهد نمود.
• فیزیوتراپی درمان شامل حرکات یا تمرینات خاصی است تا عضلات و مفاصل آسیب دیده شما را فعال نگه دارد. فیزیوتراپی می تواند از سفتی جلوگیری کند و به بازیابی عملکرد و احساس یاری کند.
• ورزش. ورزش می تواند به بهبود قدرت عضلانی شما، حفظ دامنه حرکتی و کاهش گرفتگی عضلات یاری کند