روز دانشجو؛ روز رهروان راه علم و دانش - وبلاگ نفس

به گزارش وبلاگ نفس، پاییز، فصل زیبا و رنگارنگی است؛ فصلی که آغازگر رویدادهای تازه بوده و در دل این همه زیبایی، ممکن است حوادثی تلخ را هم به خود دیده باشد. برگ ریزان پاییز همیشه برای ما زیباست ولی، وقتی به تقویم رسمی کشورمان نگاه می کنیم، چشمان ما روی روزی در آذر میخکوب می شود؛ روز 16 آذر که به نام روز دانشجو نامگذاری شده است. در این روز، دانشجویانی که به عشق علم آموزی به دانشگاه رفتند، سرزمینشان را با خون خود رنگین و نام خود را در تاریخ جاودان کردند. با ما در این مقاله خواندنی همراه باشید تا بدانید روز دانشجو چه روزی است و پی به اهمیت روز دانشجو ببرید.

فهرست مطالب

تاریخچهاهمیت این روز تاریخی و انسان سازکلام آخر

تاریخچه

در حدود سال 1320 هجری شمسی و پس از سقوط حکومت رضا شاه، فضایی آزاد و آرام در دانشگاه ها شکل گرفت. بیش از نیمی از دانشجویان هوادار حزب توده بودند و گروه های سیاسی مختلفی در دانشگاه شکل گرفتند. در دوران دکتر مصدق و فعالیت همه جانبه حزب توده، کارهای آنها به میدان دانشگاه ها کشیده شدند. بعد از اتفاقات 28 مرداد 1332 سازمانهای سیاسی برای دوره کوتاهی تحت عنوان نهضت مقاومت ملی به مقاومت سیاسی دست زده و تظاهرات در دانشگاه و همچنین بازار در اعتراض به محاکمه مصدق شکل گرفتند. بعد از این دوران اعلام شد که روابط ایران و انگلستان از سر گرفته خواهد شد و ریچارد نیکسون، رئیس جمهور آمریکا به سرزمین مادری ما خواهد آمد.

این موضوع بهانه لازم برای تجمعات را فراهم کرد. دانشجویان فعال به سخنرانی در کلاسها پرداختند و محوطه دانشگاه تهران را متشنج کردند. نیروهای ویژه ارتش پس از هجوم به دانشگاه، به کلاسهای درس حمله کرده و صدها دانشجو را بازداشت و زخمی کردند و سه دانشجو به نامهای احمد قندچی، مهدی شریعت رضوی و مصطفی بزرگ نیا کشته شدند.

اهمیت این روز تاریخی و انسان ساز

براساس مقاله اهمیت روز دانشجو باید بدانید که جوانان امروز کشور ما هنگامی که در راه علم و تحصیل گام بر می دارند، علاوه بر کوشش و کوشش در آموختن علوم و فنون و افزودن دانش، باید ارزشهایی را به نمایش بگذارند. دانشجو در هر رشته ای که تحصیل می کند، باید به اصول و قواعد اخلاقی پایبند باشد. شکل گیری این روحیه در جامعه سبب می گردد که گروهی همدل و هم فکر با آرزویی مشترک بوجود آید تا بتوانند در پناه علم و دانش، سرزمینی رویایی برای خود و مردمشان بسازند؛ سرزمینی به دور از مشکل و بحران؛ سرزمینی به دور از آلودگی و ناپاکی و به عبارتی، سرزمینی مملو از پاکی و جاودانگی عشق. اهمیت جایگاه و نقش دانشجو باعث شده تا این افراد بیش از افراد دیگر در معرض خطا و انحراف قرار داشته و لازمه سلامت این جریان، شناخت آفت و انحرافات پیش رو است.

کلام آخر

براساس مقاله اهمیت روز دانشجو باید بدانید که هر سال فضایی غم بار دانشگاه های کشور را فرا می گیرد؛ سر در دانشگاه را تزئین می کنند؛ عکس شهدای روز دانشجو را به دیوار می زنند؛ از دانشجویان که آینده سازان کشور هستند، با نثار شاخه گل و شیرینی استقبال می کنند؛ در محیط دانشگاه سخنرانی و جلسات متعدد برگزار شده و در پاسداشت این روز، مقالات زیادی به قلم تحریر در می آیند تا اثبات کنند که دانشجویان و کوشش آنان برای کسب علم و دانش چقدر مهم بوده و آنان هستند که سرزمینی امن و آرام را برای ما می سازند. در پایان شعری زیبا نیز ضمیمه مطلب روز دانشجو چه روزی است، کرده و اینچنین این مطلب را به پایان می بریم:

در محل ما دو تا داداش بود

قوت غالب هم بر آن ها آش بود

آن یکی ساکت ولی باهوش بود

این یکی پر حرف و بازیگوش بود

اولی رفت و پی بازار شد

دومی هم روزگارش زار شد

دومی چون در پی تحصیل رفت

جون و قوت هم در او تحلیل رفت

روی هر تست جدیدی می پرید

هر کتاب تازه بود او می خرید

چندسالی پشت کنکوری گذشت

سن شادابی و پر شوری گذشت

تا که او فارغ از این کنکور شد

از سواد و علم و دانش دور شد

چونکه دانشگاه او آزاد بود

واحد شهر قلی آباد بود

او سر بابای خود را تاس کرد

تا که ترم اولش را پاس کرد

بهر نمره در پی استاد رفت

پول بابایش همه بر باد رفت

هر قسم، آیه که می شد خورده بود

تک تک فامیل هایش مرده بود

پای برگه عمه اش را خاک کرد

نمره مشروطی اش را پاک کرد

بعد ترم پنج بابا خسته شد

هر حسابی داشت دیگر بسته شد

خسته شد از ترم و درس و شهریه

چونکه پولش بود بیش از مهریه

آخرش بابای او بیچاره شد

جیب شلوارش ز ده جا پاره شد

فقر خود را آن پدر ابراز کرد

با خدایش قصه هایش باز کرد

از فراق پول و جیب زار گفت

از غم و رنج فلاکت بار گفت

گفت: یا رب پول من بر باد رفت

کلهم سرمایه مازاد رفت

کاش فرزندم خدا، معتاد بود

تا که دانشگاه او آزاد بود

کاش جای این دو چشم پر گناه

یا به جای صورتی چون قرص ماه

یک دو جین کلیه می دادی به ما

یا که می کردی مرا از غم رها

آخرش هی گفت و هی او گریه کرد

از خدا تنها طلب سرمایه کرد

شاعر: مرتضی رحیمی